5 mooiste lijnen/afdalingen

5 klinkt inderdaad als veel maar voelt al snel als weinig...

In random volgorde want als ik aan deze runs denk volgt sowieso altijd een grijns.

- Evolène 2016: een onverwachte poedertrip in maart brengt me bij één van m'n ex-collega ESS leraars. Na wat heerlijke runs stelt ze voor om toch even het splitboard onder te binden (die heb ik gelukkig in de wagen). Na een nacht in de auto (2 uur ergens op een parking geslapen) gaat het splitten niet zo heel vlot en komen we vrij laat op het begin van onze run aan. Even uitblazen en dan naar beneden.

Het is een magische run, steil in het begin, dan wat mellow terrein met heerlijke sneeuw en enkel onze sporen...en dan moet het beste nog komen...onze normale exit (als we de couloirtjes vanaf de piste nemen) gaat telkens weer terug naar de piste maar deze keer houden we meer skiërs links aan want op de kaart gezien dat er een pad loopt dat we al splittend kunnen volgen. En dat deed het voor mij, een mooie opening in het bus, steil genoeg om snelheid te halen en de ene pillow na de andere, echt een speeltuin, geluksmeter op 11. Onder aan de run ben ik van pure blijdschap en ook wel vermoeidheid in tranen uitgebarsten...mijn collega: "Erik, are you Okay?"...ikke: "Snif Snif, this is so beautiful boehoehoohoe..." Daar hebben we achteraf nog veel om moeten lachen.

- Stuben 1999 of 2000 (ben het even kwijt). Ik was nog lang geen gevorderd freerider maar had wel eens een lawinecursus gedaan en hield van alles wat poeder was. Met m'n beste vriend voor het eerst naar de Arlberg op verkenning. Na een megadump bij toeval in Stuben terecht gekomen en daar zagen we de Geisleger run (die tot op heden één van m'n favorieten blijft...zo veel hoogtemeters, zo veel mogelijkheden). Die afdaling ga ik nooit vergeten. Immens veel poeder (we mochten niet stoppen of we vielen echt stil/om) en op het einde compleet verzuurd maar een run die ik nooit zal vergeten en waarschijnlijk de basis heeft gelegd voor alles wat daarna nog is gekomen en de grondlegger van m'n beslissing om ooit een seizoen in de Arlberg te doen (al was dat pas veel later in 2004/2005 op 30 jarige leeftijd).

- Haines April 2010 Zo lang gedroomd van Alaska en er dan eindelijk de lijnen kunnen doen waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou rijden. Eentje steekt er bovenuit en dat was mijn eerste run die ik als forerunner moest doen op dag 2, geen sporen, geen andere mensen, geen leven beneden in het dal, enkel jij, je board en de berg en ergens héééééél ver weg een punt waarvan de gids zegt dat het het helikoptermeetingpoint is. Ok, hart bonkend in de keel in het niemandsland duiken en met de adrenaline pompend in je lijf onderaan de run zo hard gillen dat ze het in België ook gehoord hebben...pure bliss!

Kleine subcategorie in Haines 😃 dus punt 3,2 en 3,3: Venue (de FWT run) en Mahogany

- Prali 1 maart 2018 OMG (Ongelofelijke Mega Glimlach) waarom ben ik hier nog nooit eerder geweest. Met Powderbuddy @pieterjanbeyts belanden we dankzij Morris in Prali. Samen met @Skiester en haar zoon hebben we daar de meest onvergetelijke dag. Zelden zo gelukkig geweest en zo blijven doorknallen tot het einde met die verdomd zalige Powfinder onder de voeten. Wegens te veel aan het genieten dus ook geen enkele foto, F*ck social media, dit zit voor eeuwig in m'n hoofd. Technich gezien is het dus geen lijn maar gewoon aangezien we slechts anderhalve lift ter beschikking hadden zie ik het als één lijn.

- Zürs februari 2006 mijn tweede seizoen in de Arlberg. Samen met een 2m grote Noor (Anders) op skis een ganse dag de Arlberg afraggen om dan helemaal op het einde van de dag nog een allerlaatste run te doen. De setting was magisch, feeëriek, de run legendarisch. Een iets 'extremere' variant van de Flexenmulde run waar je in plaats van wat rechts aan te houden, iets meer skiërs (boarders) links aanhoudt en langs een reusachtige rots die als een haaienvin uit de sneeuw steekt scheert...onvergetelijk

Maar het is bijna onmogelijk te kiezen en elke volgende run is er eentje om van te genieten en elke laatste ook 😃

En elke lijn met goede vrienden is er eentje om nooit te vergeten.